Waarom dit in memoriam?
Deze man is voor zoveel musici in NL belangrijk geweest. Veel van de pianisten hebben van hem les gehad, of zijn door hem geïnspireerd.
Ik persoonlijk heb zoveel herinneringen aan hem, dat ik het in ieder geval belangrijk vond op mijn eigen website even bij hem stil te staan. Want zoals het leven gaat, vergeten we mensen vaak veel te snel.
Ik ben altijd in de gelukkige omstandigheid geweest (en nog) dat ik met de beste musici heb mogen werken vanaf het moment dat ik besloot aan het Conservatorium te gaan studeren.
Op mijn eindexamen werd ik begeleid door Rob van Bavel, Hans van Oosterhout etc. Daarna een aantal cd’s gemaakt met Rob van Bavel. Ik werd gevraagd om een Jazz workshop te geven in Liechtenstein. Met collega’s uit NL. O.a. Rob van Kreeveld. Ik “kende” hem al van de liedjes van Paul van Vliet die hij had gecomponeerd. We kregen gedurende die jaarlijkse workshops in de zomer, een muzikale klik. Al was het eerste docentenconcert daar mijn eerste vuurdoop om met Rob van Kreeveld te zingen.
De uitdaging voor mij zat hem in het feit dat bij Rob van Kreeveld nooit iets het zelfde was…dus ik kon partijen meenemen, maar hij ging toch zijn eigen weg tijdens het spelen. Hij vond het leuk mij uit te dagen en mij mee te nemen in ZIJN muzikale ideeën op dat moment.
Het was voor mij steeds een verrassing wat ik “kreeg”. En dat was spannend en op de een of andere manier voelde het publiek dat ook.
Het meest genoot ik van onze duo concerten..dat mij soms tot tranen toe kon ontroeren.
Zijn lange concertante intro’s die van toonsoort naar toonsoort konden gaan om vervolgens in de toonsoort te eindigen waarop ik kon inzetten, vond ik geweldig.
Burt Bacharach’s “Alfie” kreeg een intro van “This guy is in love with you” en harmonisch ging het alle kanten op om vervolgens te komen op de plek waarop ik moest inzetten. Wat zou ik willen dat dit toen was opgenomen. Helaas.
Hij zei weleens tegen mij dat ik een van de weinige vocalisten was die met hem kon zingen. Hij had namelijk de nadrukkelijke neiging de melodie te spelen in zijn begeleiding…daar kon ik soms mee dealen en soms ook niet en dat was dan ook bespreekbaar. Wat niet wegnam dat hij het toch gewoon deed…Op een gegeven moment weet je met wie je werkt. En dan was het “spel” er samen toch iets moois van te maken.

De grote Rob van Kreeveld waarbij bijna alle Jazz pianisten van Nederland zijn afgestudeerd..
De grote Rob die het klassieke repertoire bijna net zo in zijn vingers had als die van de Jazz.
Deze zelfde pianist was jarenlang de vaste begeleider van Cabaretier Paul van Vliet en de liedjes Veilig Achterop, Meisjes van 13, De Zee en velen meer. kwamen van zijn hand. Hij kon bijna geen optreden eindigen zonder de favoriet van veel Nederlanders: Meisjes van 13.
Die docenten concerten in Liechtenstein zorgden er voor dat Rob mij uitnodigde voor optredens.
Dat was geregeld in de Regentenkamer (aan de Laan van Meerdervoort in Den Haag). Iedere keer met andere musici erbij. Als het moest swingen, swingde het…en hoe. En werd het een duo ballad, kon je in die Jazzkelder een speld horen vallen…..(en volgens ingewijden gebeurde dat niet vaak)
We hebben in die tijd op veel Festivals gestaan, en in Indonesië gespeeld met o.a Peter Ypma en Marius Beets.
Rob is een keer met zijn vrouw Els bij mij geweest in Arnhem. Hij hield namelijk erg veel van Indisch eten…laat ik door mijn Indisch bloed ervaren in die keuken zijn …en wetende dat je met vleesvervangers als Tempe en Tahoe prima kan werken was ook zijn veganisme geen probleem voor me.
Het was een geweldige avond….
Op die avond vroeg hij mij, wetende dat ik een groot fan van Sarah Vaughan was, of ik opnames van haar had..op DVD.
Natuurlijk had ik die….bij het eerste stuk, dacht ik dat hij stikte…hij werd zo emotioneel haar te zien en te horen. Hij kwam bijna niet uit zijn woorden hoe geweldig hij haar vond…en het duurde dan ook niet al te lang voor wij beiden in tranen waren. Genietend van die waanzinnige zangeres.We deelden dus meer samen….De liefde voor klassieke muziek en goeie Jazzzangeressen..en natuurlijk de pianisten. Over de Pools/Nederlandse Jazzzangeres Ann Burton kon hij het ook niet hebben zonder dat de dikke tranen over zijn wangen liepen.
Het zijn deze ervaringen die mij intens hebben geraakt en ik hem wat meer heb leren kennen daardoor. En voelde de link in zijn spel…hij kon af en toe zo in “zijn eigen wereld” zitten zodra hij de toetsen aanraakte, dat ik bijna voelde waar hij aan dacht…deze man had zoveel herinneringen, ervaringen..en daar hoef je niet altijd over te spreken, als je het kon uitten in de muziek…in zijn geval pianospel dan was dat voldoende… En zonder er over te praten had ik het gevoel dat we elkaar goed begrepen, en aanvoelden.

Het zijn deze ervaringen die mij intens hebben geraakt en ik hem wat meer heb leren kennen daardoor. En voelde de link in zijn spel…hij kon af en toe zo in “zijn eigen wereld” zitten zodra hij de toetsen aanraakte, dat ik bijna voelde waar hij aan dacht…deze man had zoveel herinneringen, ervaringen..en daar hoef je niet altijd over te spreken, als je het kon uitten in de muziek…in zijn geval pianospel dan was dat voldoende… En zonder er over te praten had ik het gevoel dat we elkaar goed begrepen, en aanvoelden.
Uiteindelijk kwam er een cd. Naar aanleiding van een optreden in de Regentenkamer, met Ruud Jacobs- bas en Joost Patocka-drums…en voor de cd opname heb ik daar de gitarist Peter Nieuwerf bij gevraagd.
Het idee was….de studio in wat doorspelen en opnemen. Natuurlijk zorgde ik voor de songs…maar hoe of wat…bespraken we, om dan meteen daarna op te nemen.
“alsof je in een kroeg staat..”
Met Rob heb ik een duo opgenomen getiteld: “With Every Breath I take”… een song van Cy Coleman uit een van zijn musicals.
Het gebeurde dat na het concertante van Kreeveld intro, ik volschoot…Dus opnieuw beginnen…en weer gebeurde het. De geluidsman vroeg op een gegeven moment: “zal ik dit intro bewaren?”…ik zei: “ Nee want de volgende is nog mooier.”
Uiteindelijk is het er prachtig op gekomen.
Ook “meisjes van 13” hebben we opgenomen. In het Engels. (Paul van Vliet had het eens opgenomen in het engels)..en Rob op een DX7 keyboard, wat ik diep in mijn hart wel jammer vond maar “voor het kleur verschil” en dat geluid vond hij “te gek”…dus ach, dat accepteerde ik dan natuurlijk.
Mijn gezondheid begon wat te haperen en uiteindelijk ook een burn-out gehad en zijn we elkaar muzikaal soms wat kwijt geraakt. Hoewel persoonlijk nooit.
Vlak voor Corona zijn we nog de studio ingegaan om wat op te nemen. Want ik wilde gewoon wat vastleggen. You never know. Het leven kan soms rare wendingen nemen.
Op een aantal stukken doet bassist Henk Haverhoek mee.
Voor mij is de vooral pianistische High Light, “Close Enough For Love” van Johnny Mandel.
Wat daar gebeurde was magistraal.
Op 17 December 2023 is Rob van Kreeveld overleden.
Wat blijft zijn de mooie en warme herinneringen:…aan dat “keffertje” dat hij was in Jakarta in een hotel om 3 uur ’s nachts, waardoor een schoonmaker die voor ons liep van schrik een sprongetje maakte,…en wij vervolgens een slappe lachbui kregen, zijn verhalen over zijn ontmoeting met Els, de ervaring in de Bananenbar in China, zijn (soms wat flauwe) humor door woordspelingen soms zo droog dat dat al voldoende was voor heerlijke lachbuien. etc.
Maar vooral zijn indrukwekkende pianospel zal altijd in mijn herinnering blijven.
Dank Rob voor alle ervaringen en wat ik van je heb geleerd.
Ik weet zeker dat alle collega’s en jouw oud studenten je zullen missen. Gelukkig zijn er de opnames nog.
Waar in ieder geval ik tot, hopelijk, heel lang van zal genieten.

de twee opnames:
Meisjes van 13…Jaren geleden opgenomen om te kijken of het zingen in mijn eigen taal wel goed over komt, wel goed klinkt. Een soort van Demo. Rob vroeg ik of hij dat wilde doen. “Ja hoor “zei hij…”daarna trakteer je mij op een lekker ijsje.” Hij wist dat Arnhem een lekkere ijszaak had. “Maar Meisjes van 13 doen we anders”…
Close Enough for Love:
Let vooral op het intro …en zijn solo….magistraal